Fish spa en noodle soup

Eindelijk. Een computer. Hoogste tijd voor een update dus.

Maud en Pleun hebben momenteel les van juf Marieke en de oudste molen is als verslaggever op pad gegaan. We zijn heelhuids aangekomen in Bangkok (via Cairo). De vlucht was prima, overstap in Cairo efficient (en prima om even de benen te strekken). In Bangkok aangekomen in de taxi gestapt naar het via internet gereserveerde hotel op Khao San road (de backpackers straat). Helaas bleek onze reservering niet helemaal gelukt. De family room die we gereserveerd dachten te hebben was in verbouwing. Dus met zware backpacks op zoek naar een alternatief. Dan is Khao San road niet de beste plek om te zijn want met backpack (ook zonder maar dan minder) ben je prooi voor tamelijk irritante tuk-tuk-mannetjes die je een ritje langs van alles en nog wat aan proberen te smeren. Maar blijven lachen hebben we gelezen in de Lonely Planet (dus dat proberen we dan ook maar - al is dat toch even wennen voor ons Westerlingen). Nu behoorlijk wat alternatieven geprobeerd te hebben uiteindelijk toch een prima hotel met zwembad (dat was nogal cruciaal in de keuze) gevonden. Na een eenvoudig (en goedkoop) hapje zijn we naar bed gegaan en hebben we mee kunnen genieten van de harde muziek op Khao San road.

De volgende dag een beetje op verkenning gegaan in ons buurtje (wat een heel druk buurtje is). Ook voor de eerste keer met de tuk-tuk (een scootertaxi). De kinderen - met name Maud - waren direct fan van dit vervoer. Lekker door de wegen van Bangkok crossen. Overdag hebben we met onze voeten in een fish spa bad gezeten. Toen de eerste vis aan Pleuns kleine teen knabbelde vond ze het wel genoeg. Marieke was erg in trek bij de vissen die zich te goed deden aan een paar ongewassen zweetvoeten. We hebben 's-avonds (in het donker) een priveboot geregeld om over de rivier te varen. Geweldige manier om een indruk te krijgen van dat deel van Bangkok (onder andere het fraai verlichte paleis en een boel luxe flats langs het water).

De volgende dag bleek juf Marieke tijdens de ochtendles niet zo fit. Slecht geslapen van het gebonk (bassen van het nachtleven) en ben ik met Maud en Pleun op pad gegaan. Onder meer een bezoekje aan een van de tempels. Bij de ingang een paar mooie bloemen gekocht en binnen voor de gouden buddha neergezet. Gelukkig hadden we gelezen dat je met je voeten van de buddha af moet gaan zitten (uit respect want je voeten zijn natuurlijk veel minder dan je hoofd). Tijdens onze vluchtige meditatie kregen we van een mevrouw drie kleine buikflesjes met bloemenwater (met een vriendelijke lach). Het idee is dat je deze over je heen sprenkelt (waarschijnlijk een soort van energie dachten wij). Thuis dus maar meteen de zieke Marieke besprenkeld. Gelukkig was die een beetje fitter en zijn we op zoek gegaan naar een avondmaal. Bij een van de stalletjes een noodle-soup gegeten. Dat de kip met de handen in de soep werd gegooid heb ik maar even niet verteld (de kip even goed onderdompelen in de nog hete soep moet toch nog een paar bacterien doden). Maar met de nodige pepertjes erin een prima soepje. Daarna hebben dedames zich laten trakteren op een voetmassage. Nog een paar dvd-tjes gekocht voor het slapen gaan. En na de avonturen van Buzz Lightyear en Woody (die gelukkig konden ontsnappen aan een gewisse dood in een afvalverbrander) met oordopjes (geweldige reisgadget) gaan slapen. Dit maal een stuk beter. Mariek is weer fit. Ik ga zo maar weer eens terug om te kijken of de les vordert.

Verrassing!

We waren van plan om redelijk onopgemerkt te vertrekken. De meeste vrienden en familie, die we nog even wilde zien voor ons grote avontuur, hadden we de afgelopen weken wel gezien.

Gistermiddag zou ik nog even wat borrelen met Mona en Karin, Eek zou Rinie nog even helpen (met een of ander vaag klusje). Op het laatste moment gingen Aemy en Maud ook mee, ok dan. Op weg naar Marnemoende. Karin moest nog even iets ophalen bij de hockeyclub (wel een beetje om vonden Maud en ik), maar ok. Op de club aangekomen zag ik wat bekende fietsen. Wat toevallig, dacht ik. Mona stapte ook af, snapte ik al niet, want Karin ging toch alleen iets ophalen? En opeens zag ik Teun, Pleun en Gijs binnen en nog steeds viel het kwartje niet. Ik vroeg me af wat ze op de club aan het doen waren en waarom Gijs nu foto's aan het maken was?! maar het zal wel. Het kwam echt niet in me op dat er een feestje voor ons zou zijn!!!

Lekker naïef kwam ik er pas achter toe ik Lisa, een vriendinnetje van Maud zag lopen. Hier was iets niet in de haak. En daar kwam Eek ook aan met Rinie. Hij had het natuurlijk al wel door. Het was echt een bijzonder moment om veel van onze vrienden en familie zo plotsklap samen te zie. Heel veel hadden zich uitgedost in authentiek Oosters tenue, met pindakettingen, sateprikkers-in-haarknot en een erg schattig Oosters meisje (Abigail).

Er waren veel vriendinnen van Maud en Pleun! En ze hadden het zo goed geheim gehouden. Pleun en Maud hebben allebei van hun vriendinnen een shirt met hun foto's erop gekregen. Super! En dan al onze familie en vrienden die helemaal voor ons naar IJsselstein afgereist zijn: alle opa's en oma's waren er en veel bijzondere vrienden. Pleun en Maud, Eek en ik hebben genoten van de avond. Het was erg bijzonder!

Heel erg bedankt Geert, Gijs, Fro, Daph, Mona, Karin en Alien en natuurlijk iedereen die er was! Het was een onvergetelijke avond voor ons.

Openbaar vervoer en afkicken

Gisteren was voorlopig even de laatste werkdag. Zonder autosleutel het kantoor uitgestapt. Het openbaar vervoer in (wat alles behalve tegenviel). Daar zullen we de komende maanden sowieso erg veel gebruik van gaan maken (bus, trein, vliegtuig, tjoek-tjoek, boot). Goed om er al even aan te wennen. We gaan in ieder geval nog een paar extra doosjes reistabletten halen voordat we echt vertrekken.

En nu kan het afkicken beginnen. Sinds mijn studietijd nooit meer zo lang zo veel vrijheid gehad. Vanaf 1996 volcontinu in de hoogste versnelling gewerkt: Tig klanten, tig tig projecten, tig kwadraat bekertjes automatenkoffie en tig tot de macht tig mailtjes. Afgelopen jaar was een heel verdrietig jaar met het overlijden van Rosalinde. Geen seconde spijt dat we onze vakantie in Schotland hebben afgebroken om afscheid te kunnen nemen, in tegendeel. Maar het gevolg was wel dat we amper vakantie hebben gehad. Kortom hoogste tijd voor een beetje Zen. En dat ga ik doen door een wens van Marieke in vervulling te laten gaan. Namelijk mijn haar helemaal afscheren. Ze weet zeker dat me dit heel goed staat (ik denk dat dat wel mee zal vallen). In Thailand kan ik er vast een mooi oranjebruin gewaad bij kopen.

De gear is bijna compleet... en de countdown gestart

We hebben eindelijk een camera(tje) gekocht. Het is de Canon S95 geworden. Natuurlijk meteen volcontinu uitproberen en ontdekken dat het niet onverstandig is om een extra accu aan te schaffen. Overigens een superhandig machientje. Maar we zullen jullie de uitgebreide 1ste dag review besparen.

Maar als je foto's schiet. En een blog hebt dan is het natuurlijk ook de bedoeling dat er foto's op het blog komen. En nu kan dat op de eenvoudige manier (direct in het blog) maar het kan natuurlijk ook op de onnodig complexe manier (bv. via Flickr). Maar na een tijdje klooien zijn we er achter hoe we ongeveer precies hetzelfde kunnen maar dan met veel meer handelingen. Handig toch.

Links en rechts twee kiekjes (ja zo moet je dat noemen) op de handige manier. Maud en Pleun in en naast de Touran die gelukkig straks 3 maanden door een collega gereden zal worden. Het is namelijk zonde om wel voor zo'n object te betalen zonder erin te kunnen rijden.