Jogjakarta

Heerlijk zwemmen (vooral onder de volle maan).

Na een nachtje slapen bij een gezellig oud Nederlands sprekend dametje in Medan zijn we met het vliegtuig naar Jogjakarta gevlogen. In Jogjakarta gaan we ons visum verlengen en onder meer een tripje maken naar de Borobudur.

Al vanaf het vliegveld staan de mensen hulpvaardig in een rij om ons te helpen. Maar wij willen het zelf doen. Dus op naar de stadsbus. Na een half uur kwamen we er daadwerkelijk achter hoe het werkt met de stadsbussen hier. Je koopt een kaartje om in een verhoogd bushokje te wachten op de juiste bus en dan kom je weer op een verhoogd hokje aan (ook voor overstappen). Een soort tram maar dan met bussen en zonder de rails. Enfin, na een paar hotels gezien te hebben, vonden we er een naar onze zin. Lekker knus en met zwembad recht voor onze deuren. En de mensen zijn ook erg aardig (maar dat is eerder regel dan een uitzondering op Java)



Pleun bezig met de bijenwas

 

Resultaten met was er nog op.





Maud is het doek an het invullen
 met soort nicoline

Vlak bij ons hotel kwamen we op het spoor van via-via. Dit is een begrip hier. Een groepje Belgische vrienden heeft diverse via-via's op verschillende continenten (ook een in Belgie). Bij via-via kun je niet alleen heerlijk eten, maar ze organiseren ook diverse activiteiten. De dames hebben een Batik-cursus gedaan met een prachtig en kleurig resultaat. We kregen alle drie een lap en een potlood. Na 10 minuten stond er iets op. Maar nu het echte werk: een pot warme bijenwas, gereedschap een oefendoek en een schoonmaak doek. In het begin was het echt moeilijk. Maar we kregen het onder de duim en we mochten met ons echte werk beginnen. Nadat de was erop zat, kregen we een soort van ecoline om het in tevullen. Hierna werd het ingespoten met lijm en in een heet bad gedaan. We waren superblij met het resultaat en wilden er gelijk nog eentje maken. Wie weet op Bali....

Ondertussen is Eek op pad gegaan op zoek naar het kantor imigrasie om de visa te laten verlengen. Dat blijkt niet een kwestie van betalen en stickertje plakken, maar een procedure van 4 werkdagen (met formulieren en zo). En daarna nog een aantal keer wachten bij een loket, 1.000.000 Rupia aftikken en jawel.... we mogen nog even blijven. 

Pielwerk

Eek geconcentreerd
op de ring voor Pleun

Ja, hij past.

We hebben dus nog even om andere activiteiten te doen in Jogja (de gebruikelijke afkorting hier). Dus ingetekend voor een cursus zilver smeden. Met z'n vieren en een Nederlands meisje hebben we mooie ringen gemaakt. Marieke een spannende, Pleun een lieve (hartje), Maud een enge (slang) en Eek een strakke. Erg leuk om te doen, een beetje timmeren, vijlen, verwarmen, polijsten, schuren en solderen. De gehele cursus (een kleine 4 uur) hebben onze Becak chauffeurs (een fiets met bakje voor twee personen) zitten wachten om ons terug te fietsen (er zijn veel meer Becak's dan te vervoeren mensen in Jogja).

Toen was het weer tijd voor cultuur. En niet zo'n beetje.

De Borobudur stond op het programma. Dit is de grootste Buddhistische tempel ter wereld. De tempel staat op een heuvel en dateert van ca. 800 na Christus. Het is een enorme stapel (118 m2) ongemetselde lavasteen met een immense hoeveelheid panelen, Buddha beelden en stupas. 

Fragment Borobudur.

Een stupa is een soort van klok (in de vorm van een Banyan-boom blad) waar een Buddha in zit. Een indrukwekkend bouwwerk. 

Een open stupa boven op de Borobudur.



We hadden het geluk dat we een gids had die goed Nederlands sprak (autodidact) zodat Maud en Pleun zonder vertaling direct konden verstaan waar het over ging. De tempel had vroeger een educatieve functie. De reliefpanelen vertellen het verhaal van Buddha en geven uitleg over Buddhistische gebruiken (goed en slecht karma). Bij het museum zat iemand een beetje te tokkelen op een Javaans instrument. Maud, Pleun en Eek konden het niet laten om anderen van hun muzikale talent te overtuigen. Na een uur liepen we(in de stortende regen) verder. Als het hier regent, dan regent het dan ook keihard en als de zon hier schijnt dan is het ook kei warm.

Muziekles.

Buddha in lachende houding.

We hadden een taxi geregeld tot zeven uur en de chauffeur had beloofd naar Nglipoh te rijden.

Buddha in meditatie houding.

Nu wist hij alleen bij god niet hoe daar te geraken. Maar na zo'n vijf keer de weg vragen kwamen we uit bij een paar houten huisjes. In de stromende regen. Maar we hadden geluk. Onder een afdakje was een vrouw bezig met een grote aardewerken pot (de reden om naar dit plaatsje te reizen).

Hoe, zo?

En we werden al snel gevraagd om zelf plaats te nemen achter een draaitafel om onze duim en vingers in de draaiende klei te drukken. Dat ging best aardig. De kinderen willen dit thuis ook nog eens doen. Na afscheid te hebben genomen van de vriendelijke inwoners van Nglipoh hebben we nog een kijkje genomen in Mendut tempel. Een heel stuk kleiner dan de Borobudur, maar wel mooi. Maar minstens zo mooi was de Banyan boom naast de tempel. De Banyan boom (ficus religiosa) is voor de Buddhisten een heilige boom (de boom waaronder de Buddha zat tijdens zijn beroemde meditatie). Hij is vooral indrukwekkend vanwege de luchtwortels die als dikke scheepskabel aan de takken hangen. Prachtige boom!


De 20ste, zijn we naar het Kraton geweest. Dit is een ministadje in Jogja met daarin het paleis van de Sultan. Weinig spectaculair, maar prima om even een kijkje te nemen van de Javaanse tradities. Er werd een dans opgevoerd. De danseressen blijken op een enkele uitzondering na oude dames die duidelijk moeite hebben om zich nog elegant en soepel te bewegen (maar dat lieten ze niet merken). Tijd dat de sultan er eens een paar met pensioen stuurt. We hebben niet de hele voorstelling uitgezeten, het ging een beetje te langzaam en na een half uurtje wordt de muziek een kwelling voor het gehoor (ook de muzikanten zaten dicht tegen hun pensioen).

In een paarden taxi, Cool joh!

Je kunt je leeftijd prima verstoppen achter zo'n masker!

Een paar keer per dag met de becak,
maar het blijft leuk

Voor actuele berichtjes kun je ook afstemmen op: http://twitter.com/evermeulennl